Η Πάφος, η πρώτη πρωτεύουσα της Κύπρου στο παρελθόν, κατάντησε να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης στο παρόν!
Δίκαια της έχει προσκολληθεί το παρατσούκλι «ξεχασμένος συγγενής», αφού ποτέ δε θυμάται κανένας την ύπαρξη της, παρά μόνο ίσως κατά τους θερινούς μήνες όπου έρχονται να απολαύσουν τις θάλασσες και τις βραβευμένες με γαλάζια σημαία παραλίες της, τα υπέροχα ξενοδοχεία της, το φιλόξενο κόσμο της και όλα τα κάλλη και τις ομορφιές της.
Θα μπορούσα ίσως να τους παρομοιάσω με τις μέλισσες που παίρνουν την γύρη από τα λουλούδια, αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο, αφού οι μέλισσες επικονιάζουν τα λουλούδια και προσφέρουν και το μέλι τους, ενώ όλοι αυτοί απλά χαίρονται τις ομορφιές της Πάφου μας και μόλις φύγουν την ξεχνάνε…
Η Πάφος, είναι προικισμένη εκ του φυσικού με πανέμορφες παραλίες, δάση, βουνά, όμορφα γραφικά χωριουδάκια όπου μπορεί ο επισκέπτης να γευτεί την αυθεντική παραδοσιακή κουζίνα, αλλά και να συναντήσει μαστόρους που ακόμα καταπιάνονται με τα παραδοσιακά επαγγέλματα της Κύπρου. Ακόμη, μπορεί κάποιος να επισκεφτεί και τα τοπικά οινοποιεία που διαθέτει η Πάφος και να δοκιμάσει τα υπέροχα κρασιά της από τον ευλογημένο καρπό που χαρίζει η Παφίτικη γη.
Οι Παφίτες, ευγενικοί, φιλόξενοι και δουλευτές κατάφεραν εκτός από τις υπόλοιπες εργασίες τους να εκτινάξουν την ξενοδοχειακή βιομηχανία στα ύψη και να προσφέρουν ποιοτικό τουρισμό σχεδόν ολόχρονα, αφού η Πάφος έχει χαρακτηρισθεί ως «οικογενειακός προορισμός» και αυτό γιατί προσφέρει μεγάλη ασφάλεια για έναν επισκέπτη.
Παρόλα αυτά τα καλά, τα γενναιόδωρα εκ Θεού δώρα, η Πάφος αποδεδειγμένα δεν παρουσιάζει την ανάπτυξη που θα έπρεπε να έχει και φυσικά ο λόγος είναι ότι δεν είμαστε διεκδικητικοί στον βαθμό που πρέπει.
Κι όταν μιλώ για διεκδικήσεις αναφέρομαι σε υποδομές που θα έπρεπε να υπάρχουν στην πόλη και που θα της εξασφάλιζαν μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη.
Η Λευκωσία με τους πλείστους να εργάζονται στον Δημόσιο τομέα και με 60000 φοιτητές θα έχεις τις λιγότερες συνέπειες τώρα με την πανδημία.
Η Λεμεσός με τις υποδομές που διαθέτει, Μαρίνα, Λιμάνι, ΤΕΠΑΚ, Αγκυροβόλιο και με πολλές διεθνής εταιρείες να την έχουν σαν έδρα ούτε αυτή θα νοιώσει ιδιαίτερα την ύφεση. Η Πάφος με τους λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους και χωρίς καμία υποδομή θα περάσει δύσκολα.
Αφού τίποτα από όσα μας υποσχέθηκαν δεν υλοποιήθηκαν σε υποδομές, εκείνο που θα πρέπει τουλάχιστον να ζητηθεί από το κεντρικό είναι να θεωρηθεί η επαρχία τουριστικά πληγείσα λόγω πανδημίας και να στηριχθεί. Εάν ούτε αυτό δεν γίνει τότε το κακό μαντάτο θα μετουσιωθεί σε γεγονός και ο κόσμος θα βρεθεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Γιατί κύριοι αξιωματούχοι μας αφήσατε στο έλεος του θεού ....?
Χρύσανθος Η Σαββίδης
Μέλος εκτελεστικού γραφείου ΔΗΚΟ